Het luchtalarm ging regelmatig af. Er was een schuilkelder aan het einde van de straat waar Hay woonde. De hele straat en nog een deel van de straat om de hoek kwam hierheen als het luchtalarm af ging. Hay schat dat ze er met ongeveer 200 man zaten. Er waren rijen met banken tegenover elkaar waar mensen dik ingepakt zaten. Er was geen verwarming en dus ijzig koud vertelt Hay. Hay woonde in een gebied waar veel bom dreigingen waren. Zijn gezin ging niet bij elk luchtalarm naar de schuilkelders. Af en toe bleven ze gewoon thuis vertelde Hay. In de schuilkelders zat je uren met honderden in een kleine ruimte. Dit deden Hay en zijn gezin liever niet. Vaak was het toch loos alarm zegt Hay. Hay heeft nooit meegemaakt dat er een bom op zijn huis of straat is gevallen.

Tijdens de oorlog had het gezin van Hay een radio. Ze luisterde er af en toe naar. In de oorlog werden door de Duitsers bijna alle radio’s in beslag genomen. Hays moeder verstopte de radio omdat ze niet bereid was om hem op te geven. Radio’s werden in de oorlog heel kostbaar, de Duitsers hadden bijna alle radio’s in beslag genomen en ze werden niet meer verkocht in de winkel. Als er radio werd geluisterd in het gezin konden ze maar naar 1 zender luisteren, radio Oranje.  “We konden er maar af en toe naar luisteren,” vertelde Hay. “want als je gepakt werd, moest je je radio inleveren, en stond er een straf tegenover.” De radio van het gezin van Hay is nooit afgepakt.

Hay woonde in een van de meest onveilige buurten in Venlo. Hij woonde onderaan de berg en achter zijn huis lag een groot gebouw waar militairen verbleven. “Er was constant vuur.” vertelde Hay. Toen Hays buurt te onveilig werd kwamen er Duitse militairen aan de deur. Ze moesten hun huis verlaten en meekomen. Ze pakten een paar tassen in en gingen te voet naar Kaldenkerken. Hay nam alleen zijn kleurpotloden en schetsboek mee. Aangekomen in Kaldekerken werden ze in wagons gezet, dezelfde wagons waarmee joden afgevoerd werden. 10 uur lang moesten ze blijven staan, ze konden nergens liggen of zitten. “Het stonk er verschrikkelijk” zei Hay “iedereen poepte en plaste in de wagons, omdat er geen wc was”. Na een tien uur lange reis waren ze aangekomen in Wildervank, Groningen. Ze verbleven daar bij mensen thuis met het hele gezin. In Groningen was de Duitse bezetting veel milder dan in de rest van Nederland. Hier waren geen bombardementen en er was genoeg eten. Zij zijn hier ongeveer drie tot vier maanden verbleven. De zus van Hays moeder is uiteindelijk getrouwd met een zoon van het gezin waar ze verbleven. Nadat het gezin van Hay weer terug mocht naar hun eigen huis reden er honderden treinen van Groningen naar Limburg. Toen ze thuis aankwamen stond hun hele huis leeg. “alles was gestolen door mensen die in die omgeving woonden” vertelde Hay. Toen Hay zijn huis binnenliep stond hij even een paar tellen stil van verbijstering dat hun hele huis kaal en leeg was vertelt Hay.