Oma rakker was bij die inval boven de bedden op aan het maken en een beetje rond aan het lopen. Op een gegeven moment was er een Duitser die naar boven riep; is er nog iemand boven!? ‘Nou ik zei niks, hij komt maar kijken. Mij neemt hij niet mee’ ‘Al zou daar een onderduiker zitten, die gaat toch ook niet zeggen, hier ben ik!’ vertelt oma rakker lachend. Dit was dus een ‘goede’ Duitser.

In de omgeving veranderde eigenlijk niks de straten werden gewoon nog schoongemaakt en de vader van oma rakker moest gewoon nog werken in de grote gemeenschappelijke keuken van de gemeente. De kinderen moesten de moeder helpen met het huishouden. Zoals afwassen, bedden verschonen, dweilen, vegen en helpen koken. In het huis van oma rakker werd er stiekem met koninginnedag een Nederlandse vlag op de deur gehangen. Dit mocht natuurlijk echt niet van de Duitsers, maar toch deden ze het bij oma rakker thuis om de cultuur en tradities te behouden. Verder werden er bijna geen feestdagen gevierd, want er was natuurlijk ook niet veel om te trakteren.

Bij de boer waar oma rakker heeft gelogeerd voor zes weken zaten ook twee Engelse piloten verscholen, die maakten plaats voor oma rakker en haar zus toen ze op de boerderij aankwamen. De Engelsen piloten ging verder op zoek naar een ander adres waar ze konden onderduiken. Oma rakker en haar zus wisten helemaal niet dat die piloten er waren, omdat in het begin toen de piloten er nog waren zij alleen in de keuken mochten komen en zo dus nooit met elkaar in contact kwamen. Tot op de dag dat de piloten verder gingen zoeken naar een ander onderduikadres. Alleen toen dachten oma rakker en haar zus dat de piloten gewoon twee mannen waren. Later toen de oorlog voorbij was, is hun verteld dat het twee engelse piloten waren.

Het engste wat oma rakker heeft meegemaakt is dat toen ze met de auto naar Bergentheim gingen ze werden gecontroleerd op onderduikers. Maar wat ze heel slim hadden gedaan is dat ze eerst de kinderen achterin hebben gezet samen met de ouderen en andere vrouwen. En helemaal voorin waar je niet kon kijken, hadden ze de joodse onderduikers geplaatst. ‘Dat was wel effetjes een beetje spannend.’ Ook vertelde ze dat toen ze naar de kerk gingen op goede vrijdag. Dat ze toen onder de banken van de kerk moesten schuilen omdat het station naast de kerk gebombardeerd werd. Zodat transport niet meer mogelijk was.