Mien zat op de Mulo school in venlo, een katholieke school met alleen maar meisjes. De jongens zaten op andere scholen. Ze liet haar vriendinnen en andere klasgenootjes in een poëziealbum schrijven, die ze tot op de dag van vandaag nog steeds heeft gehouden. Mien had geen angst om naar school te gaan. Ze wist dat ze op school veilig was. Soms moesten ze tijdens school ook naar de schuilkelders, maar dat vond Mien niet erg. ‘Het rennen naar de schoolkelders vond ik al erg leuk’.

Mien is ook geslaagd op de Mulo school in Venlo. Één dag nadat ze haar diploma had gehaald had ze al een baan. Ze is gaan werken bij de bank. Ze had haar baantje niet zelf uitgekozen, maar haar ouders hadden dit voor haar gedaan. Ze vertelt dat ze het niet erg vond en dat kinderen in die tijd het wel allemaal best vonden wat hun ouder voor hun uitkozen.

In Mien haar vrije tijd hielp ze vaak in het huishouden. Ze waren met 6 kinderen thuis en het was allemaal erg veel werk voor haar ouders, vooral omdat Miens moeder een ziekte had. De ziekte van de moeder van Mien kon in deze tijd erg lastig behandelt worden en ze moest dus veel rust nemen. Een enkele keer kon Mien wel buiten spelen met haar broertjes en zusje. Haar broertjes en zusjes speelden wel iedere dag buiten, want zij waren nog te jong om in het huishouden te helpen, maar Mien was de een na oudste en werd dus gevraagd om te helpen. Als Mien buiten speelde, ging ze meestal touwtje springen of stoepranden.

Af en toe ging mien in haar vrije tijd ook bij verschillende huizen langs om reparatiewerken op te halen die mensen wilden inleveren. Mien bracht deze dan naar een reparatiebedrijf die deze dan zouden maken. Een aantal dagen later ging ze dan naar de huizen toe om het geld voor de reparatie op te halen. De mensen hadden het geld niet om de reparaties op de dag zelf te betalen, dus duurde het soms wel een paar dagen.