Meneer Laemers

Hallo, wij zijn Robin Beurskens (15) en Senna van den Nieuwenhof (14) van het Valuascollege. Wij hebben een verslag gemaakt over het interview met dhr. Laemers. Dhr. Laemers was ongeveer 12 tijdens de gebeurtenissen in dit verslag.Wij hebben 13 februari 2020 afgesproken met dhr. Laemers om een interview te houden over zijn tijd in de Tweede Wereldoorlog. Dhr. Van Megen van het archief kwam met dhr. Laemers mee, omdat hij spullen had meegenomen van de tijd in de Tweede Wereldoorlog en foto’s van de tijd.

Het Verhaal

Dhr. Laemers is geboren in september 1932 te Venlo en groeide op met een moeder, een vader, twee zussen en een broer. Zijn vader had een poelierszaak. Ook hadden zij stiekem een radio thuis waarmee ze Radio Oranje beluisterden tijdens de oorlog. Toen dhr. Laemers 5 jaar oud was mocht hij naar de eerste klas op de basisschool, maar toen de oorlog uitbrak en de Duitsers Venlo hadden bereikt werden de scholen bezet door de Duitsers. Toen hebben ze nog een tijdje overal waar maar plaats was les gekregen onder andere in de oude energiecentrale van Venlo. Maar op een gegeven moment kwam het besef dat het niet meer veilig was om les te geven omdat er elke keer ondergedoken moest worden bij een bombardement en dat ging natuurlijk niet dus stopten de lessen.

Dhr. Laemers groeide op in de Heutzstraat. In 1939 verhuisde hij naar de Grote Beekstraat waar hij tijdens de oorlog verbleef tot 3 november 1944 de oorlog. In 1944 begonnen de geallieerden Venlo te bombarderen, dat gebeurde maar liefst 13 keer. Op de Kleine Beekstraat werd meestal geschuild in de schuilkelder. Op 29 oktober na, toen had de familie Laemers de gelegenheid niet om daar te schuilen. Ze zijn toen in hun eigen kelder gaan schuilen. In de familie van dhr. Laemers was er gelukkig niemand overleden, maar in de straat waren er wel 11 doden gevallen. Bij één van die bombardementen werd de achtergevel van hun huis geraakt en mocht de familie hun huis niet meer in.

Engelse bommenwerpers boven Venlo

Nadat ze hun huis niet meer in mochten zijn ze een tijdje opgevangen door een boer in Genooi totdat de Duitsers dat niet meer toelieten. Ze hebben toen nog een korte tijd in een klooster gewoond, maar daar werden ze ook al snel weggestuurd door de Duitsers. Daarna moesten ze naar Straelen gaan lopen en zijn vanaf daar met 50 personen per veewagon ‘s nachts naar Groningen gebracht. ‘Kan je je dat voorstellen dat wat je dan nog had, was je allemaal kwijt.’ vertelt dhr. Laemers. De familie Laemers verbleef de rest van de oorlog bij een boer ongeveer 17 km boven Groningen.

Dhr. Laemers speelde voor de Tweede Wereldoorlog vaak met vrienden buiten. Daar zat ook vaker een jongen bij die Joods was. Op een gegeven moment gingen ze buiten voetballen met dezelfde vrienden, iedereen was er behalve de jongen die Joods was. Die Joodse jongen en zijn familie waren dus plotseling verdwenen. Dhr. Laemers heeft nooit meer iets van de Joodse familie gehoord of gezien. Wat er met hen gebeurd is weet niemand.

Als wij dhr. Laemers vroegen naar de bevrijding zei hij: ‘Het gelooft niemand maar de eerst bevrijder die ik zag was mijn broer.’ Zijn broer zat bij de rijkspolitie en was aan komen rijden op een Duitse politiemotor. Wat blijkt zijn broer was na de bevrijding van Venlo op 1 maart 1945 naar boven Nederland gaan rijden om te vertellen dat ze bevrijdt waren. Daarvoor had hij een motor van een Duitser afgepakt. ‘Daarvoor moet je dapper zijn’ zegt dhr. Laemers. In Groningen zijn de geallieerden niet geweest, die trokken door naar Duitsland. Daarom reed zijn broer door Nederland om mensen te vertellen dat ze bevrijd waren.

Na de oorlog bleef dhr. Laemers in Groningen tot juni 1945, hij reisde toen terug naar Venlo in de bak van een zandwagen. Eerst woonde hij 3 maanden bij zijn tante daarna verhuisde hij naar een appartement en daarna verhuisde hij weer, maar nu naar een herenhuis. Hij laat ons foto’s zien van de kinderen uit de buurt vóór de oorlog. ‘Van die kinderen heb ik er geen één meer terug gezien’ vertelt dhr. Laemers ons. Ook is er in die buurt maar één huis blijven staan de rest was allemaal gesloopt omdat het bouwvallig geworden was.

Momenteel woont dhr. Laemers in een flat in Venlo. Dezer dagen leeft alleen de zus van dhr. Laemers leeft nog. Dhr. Laemers gaat soms naar basisscholen om zijn oorlogsverhaal te vertellen aan de kinderen en doet dat met plezier. Er is ook een film gemaakt over dhr. Laemers.

Wat opvalt bij het gesprek met dhr. Laemers is dat hij heel veel datums nog weet. Dhr. Laemers zegt ook: ‘De oorlog zal ik nooit vergeten’, en dhr. Laemers heeft nog steeds in het heden moeite met de oorlog verwerken.